مقتضی و مانع

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] دو اصطلاح مقتضی و مانع در منابع فقهی و اصولی به وفور مورد استفاده فقیهان قرار گرفته اند.
به طور کلی یکی از معانی زیر را در بر دارند:
← معنای اول
شایان ذکر است که «مانع» در موارد یاد شده همیشه امری وجودی است و چیزی است که از حدوث شی ء جلوگیری می کند و مزاحم تاثیر مقتضی در به وجود آمدن مقتضی می گردد. در مقابل، « رافع » نیز امری است وجودی که موجب رفع شی ء و برداشته شدن آن از صفحه وجود می گردد، البته بعد از آن که آن شی ء حادث شده و وجود یافته است. بجز «رافع» بدین معنا که در مقابل «مانع» قرار می گیرد، در منابع فقهی و اصولی در خصوص اصل استصحاب، اصطلاح رافع به معنای دیگری هم به کار رفته و آن، امر زمانی (وجودی یا عدمی) است که از تاثیر مقتضی که اقتضای بقای مقتضا را دارد، جلوگیری می کند. به عبارت دیگر، پس از آن که مقتضی در حدوث و ایجاد مقتضا اثر کرد و آن را به وجود آورد، رافع مانع تاثیر مقتضی در بقای مقتضا می گردد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال انبیا فال انبیا فال تک نیت فال تک نیت فال اعداد فال اعداد فال تماس فال تماس