معصیت فرمای

لغت نامه دهخدا

معصیت فرمای. [ م َ ی َ ف َ ] ( نف مرکب ) آنکه معصیت فرماید. آنکه به ارتکاب گناه وادارد :
تن من است چو سلطان معصیت فرمای
من از قیاس غلام مطیع سلطانم.سوزنی.و رجوع به معصیة شود.