دانشنامه اسلامی
میرزا محمد ابراهیم بن محمد مهدی نواب تهرانی رازی، منشی و بدایع نگار، ملقّب به نواب دارالخلافه و معروف به آقا ابراهیم در حدود ۱۲۴۱ق. متولد شد. از وی آثار بسیاری در زمینه های تاریخی و مذهبی باقی مانده که برخی از آنها چاپ شده است. محمد ابراهیم نواب تهرانی به سال ۱۲۹۹ق در تهران درگذشت و در نجف اشرف به خاک سپرده شد.
انگیزه مؤلف در تالیف کتاب، به گفته خودش، برطرف کردن مشکل عدم دسترسی عموم مردم به کتابی موثق و صحیح به فارسی شیوا و بلیغ بوده است. وی تلویحاً گویندگان و راویانی را که در بیان حوادث زندگانی امام حسین(ع) صداقت را ارج نمی نهند، به نقد کشیده و سخنوران کم اطلاع و ناآشنا به آیین فصاحت و بلاغت را که به گفته او عوام پروری می کنند، نکوهش می کند. او کوشیده تا مقتلی بنگارد که هم خالی از نقایص یادشده و هم دربرگیرنده نثری فصیح، صناعات سخن و علم معانی باشد.
