عکس زدن

لغت نامه دهخدا

عکس زدن. [ ع َ زَ دَ ] ( مص مرکب ) پرتو افکندن :
چو خورشید زد عکس بر آسمان
پراکند بر لاجوردارغوان.فردوسی.یک آتش از قنینه زده عکس بر سهیل
یک آتش از تنوره زده نور بر قمر.امیر معزی.