طاس افلاک

لغت نامه دهخدا

طاس افلاک. [ س ِ اَ ]( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از قبه آسمان است.

فرهنگ فارسی

کنایه از قبه آسمان است
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم