ماه رخسار

ماه رخسار به معنای دختری با چهره‌ای زیبا و دل‌فریب است. این واژه به نوعی به زیبایی و جذابیت اشاره دارد و به دخترانی که چهره‌ای چون ماه دارند، اطلاق می‌شود. در حقیقت، ماهرخسار نشان‌دهندهٔ ترکیبی از زیبایی و لطافت است که در فرهنگ ایرانی به آن اهمیت زیادی داده می‌شود. این کلمه به زیبایی‌های طبیعی اشاره دارد و به نوعی نماد زیبایی در ادبیات فارسی به شمار می‌رود. در زیر سایهٔ کهکشان‌ها و زیبایی‌های طبیعت، این واژه جلوه‌گری خاصی دارد و به ما یادآوری می‌کند که زیبایی در درون هر فردی وجود دارد. از این رو، ماهرخسار نه تنها به ظاهر بلکه به درون و روح زیبای انسان‌ها نیز اشاره دارد. این مفهوم می‌تواند در ادبیات و هنرهای تجسمی به خوبی دیده شود، جایی که زیبایی ظاهری و باطنی در کنار هم قرار می‌گیرند و به خلق آثار هنری می‌انجامند. در واقع، ماهرخسار نمادی است از زیبایی‌هایی که در زندگی نهفته‌اند و می‌توانند الهام‌بخش و سرشار از احساسات باشند.

لغت نامه دهخدا

ماه رخسار.[ رُ ] ( ص مرکب ) ماهرخ. ( ناظم الاطباء ):
به مشکو در نبود آن ماه رخسار
مع القصه به قصر آمد دگربار.نظامی.سرورفتاری صنوبرقامتی
ماه رخساری ملایک منظری.سعدی.ماه رخساری معنبرزلف را ماند که او
سر برآرد هر شبی از جیب شمعی پیرهن.سلمان ساوجی.و رجوع به ماهرو و ماهرخ شود.

فرهنگ فارسی

ماهرخ

فرهنگ اسم ها

اسم: ماه رخسار (دختر) (فارسی) (طبیعت، کهکشانی) (تلفظ: m.-rokhsār) (فارسی: ماهرخسار) (انگلیسی: mah-rokhsar)
معنی: ماهرو، زیبارو، ماه چهر

جملاتی از کلمه ماه رخسار

بگفتا که ای ماه رخسار من که همچون جوانمرد در انجمن
جوابش داد ویس ماه رخسار بت زنجیر زلف نوش گفتار
برفتند زی ماه رخسار پنج ابا گرم گفتار و دینار و گنج
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم