دانشنامه اسلامی
در میان منابع کهن نامی از او دیده نمی شود. تنها برخی از متأخرین وی را از یاران امام حسین علیه السلام قلمداد کرده و نوشته اند: در روز عاشورا پس از عبدالله و عبدالرحمن غفاری، شریف همراه برادرش، مالک، با دلی محزون و چشمی گریان به خدمت امام حسین علیه السلام رسید. امام علیه السلام به آنها فرمود: با این که شما از شجاعان روزگار هستید چرا گریه می کنید؟در پاسخ گفتند: چگونه نگرییم در حالی که دشمن شما را محاصره کرده و ما نیز قدرت دفاع نداریم. امام حسین علیه السلام فرمود: خدا به شما جزای خیر دهد که ما را یاری می کنید؛ آن دو به میدان شتافتند و در چند حمله، هفتصد سواره از دشمن را به هلاکت رسانده و خود نیز به فیض شهادت نائل گشتند. در گزارشی آمده است: پس از شهادتشان، دست های آنان را در میدان، قطعه قطعه و روی هم یافتند.
