شارل البر
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
شارل آلْبِر
پادشاه ساردنی ـ پیمون. از لحاظ سیاسی فردی مردد بود و به همین سبب به شخصیتی اسرارآمیز تبدیل شد. شارل آلبر، که از خاندان ساووا بود، پس از اخراج از ایتالیا در پاریس و ژنو اقامت گزید و با افکار و اندیشه های مربوط به انقلاب فرانسه آشنا شد. در ۱۸۰۰، جانشین پدرش کارینیانو شد و در ۱۸۱۰، از سوی ناپلئون لقب کنت گرفت. درپی کودتایی، ویکتور امانوئل اول از سلطنت کناره گرفت و شارل نایب السلطنه شد و به سرعت قانون اساسی لیبرالی را تصویب کرد. اما کارلو فلیچه، پادشاه جدید، قانون اساسی را ملغا، شارل را دستگیر، و شورش را سرکوب کرد. شارل آلبر برای اعادۀ سلطنت در اسپانیا در ۱۸۲۳، با فرانسوی ها جنگید.
شارل آلبر (امپراتوری مقدس روم). رجوع شود به:شارل هفتم
