لغت نامه دهخدا سپیدمهره دمیدن. [ س َ / س ِ م ُ رَ / رِ دَ دَ ]( مص مرکب ) مجازاً، بمعنی بانگ برآوردن : چون ز اشغال خلق درماندی به ارحنا بلال را خواندی که شدم سیر ز آدم و عالم هین سیاها سپیدمهره بدم.سنایی.