لغت نامه دهخدا سپنت دات. [ س ِ پ َ ت ُ دا ] ( اِخ ) مغی که نامش اسفندیار بود. رجوع به اسپندیاد و اسپندیار و اسفندیار و ایران باستان ص 530، 531، 482، 483، 535، 534 شود.
