زیچ بستن

لغت نامه دهخدا

زیچ بستن. [ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از کارعمده کردن. مرادف رسد بستن. ( آنندراج ) :
زیچ در عشق چو من کس نتواند بستن
من ز تبریزم اگر خواجه نصیر از طوس است.محسن تأثیر ( از آنندراج ).رجوع به زیج شود.