قصه در زبان فارسی به معنای داستان یا روایت به کار میرود. این واژه به توصیف یا بیان یک واقعه، ماجرا یا تجربهای اشاره دارد که میتواند واقعی یا تخیلی باشد. قصهها میتوانند در قالبهای مختلفی مانند داستانهای کوتاه، رمانها، افسانهها، و حتی داستانهای شفاهی نقل شوند.
ویژگیها
عناصر داستانی: آنها شامل عناصری مانند شخصیتها، مکان، زمان، و کنش هستند. این عناصر به پیشبرد داستان و ایجاد جذابیت کمک میکنند.
پیام یا مفهوم: بسیاری از این داستانها دارای پیام یا معنایی هستند که میخواهند به مخاطب منتقل کنند. این پیامها میتوانند اخلاقی، اجتماعی یا فرهنگی باشند.
سبکهای مختلف: قصهها میتوانند در سبکهای مختلفی نوشته شوند، از جمله طنز، درام، فانتزی، و ترسناک. هر سبک میتواند تجربهای متفاوت برای خواننده ایجاد کند.
رواج در فرهنگها: این داستانها در فرهنگهای مختلف جایگاه ویژهای دارند و بسیاری از آنها به صورت شفاهی از نسلی به نسل دیگر منتقل میشوند. قصههای فولکلور و افسانههای محلی نمونههایی از این نوع داستانها هستند.
( قصة ) قصة. [ ق ِص ْ ص َ ] ( ع اِ )گچ. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به قَصّة شود. || حال. ( منتهی الارب ). || خبر. ( منتهی الارب ). شان. ( اقرب الموارد ). || کار. ( منتهی الارب ). || حدیث. داستانی که نوشته شود. ج، قِصَص، و اقاصیص. ( اقرب الموارد ). || گزارش. || سرگذشت. ( آنندراج ). وبا لفظ پرداختن و کردن و دادن و برداشتن و پیمودن وخواندن و ریختن مستعمل است. ( آنندراج )
(قِ صِّ ) [ ع. قصة ] (اِ. ) ۱ - حکایت، داستان. ۲ - خبر، حدیث. ۳ - بیان حال، بیان احوال. ۴ - عریضه، عرض حال. ۵ - سخن، حرف. ج. قصص.
۱. ماجرایی واقعی یا خیالی، حکایت، داستان.
۲. خبر، حدیث.
۳. عریضه.
۴. بیان احوال.
* قصه پرداختن: (مصدر لازم ) = * قصه گفتن: نماز شام غریبان چو گریه آغازم / به مویه های غریبانه قصه پردازم (حافظ: ۶۶۶ ).
* قصه گفتن: داستان گفتن.
خبر، حدیث، حکایت، داستان
( اسم ) ۱ - حکایت داستان سرگذشت ۲ - خبر: با عقل خود گر جفتمی من گفتنیها گفتمی خاموش کن تا نشوند این قصه را باد هوا. ( دیوان کبیر۳ ) ۹: ۱ - سخن ۴ - مرافعه دعوی. جمع: قصص. یا خبر برداشتن و قصه رفع کردن. به معنی دادخواهی و مرافعه نزد سلطان یا امیر و یاوزیر بردنست و ظاهرا در قدیم عرض حال را به اختصار می نوشتند و در بالای چوبی نصب می کردند و در بیرون قصر بر منظر پادشاه یا امیر میداشتند ( از این رو تعبیر مزبور پدید آمده بود ) ( امثال و حکم دهخدا که را دادی که نماند ? ) فرخی قصه بدهقان برداشت که... یا قصه رفع کردن. قصه برداشتن. یا قصه کوتاه. در وقتی گویند که خواهند مطلب را اجمالا بیان کنند و سخن خود را به پایان رسانند القصه الحاصل. یا قصه مختصر. سخن کوتاه.
گچ جصه
اسم: قصه (دختر) (عربی) (تلفظ: qesse) (فارسی: قِصه) (انگلیسی: ghesse)
معنی: داستان، حکایت، سرگذشت یا ماجرایی واقعی یا خیالی که معمولاً به صورت کوتاه نقل می شود، ( در قدیم ) بیان حال، بیان احوال، عریضه، عرض حال، سخن، حرف
قصه (فیلم). قصه ( به هندی: Qissa ) فیلمی محصول سال ۲۰۱۵ و به کارگردانی آنوپ سینگ است. در این فیلم بازیگرانی همچون عرفان خان، تیلوتوما شوم، تیسکا چوپرا و فائزه جلالی ایفای نقش کرده اند.
[ویکی فقه] قصه در لغت به معنای خبر، داستان و گزارش آمده است. در معنای اصطلاحی، قصه به آثاری گفته می شود که در آن تاکید بر حوادث خارق العاده، بیشتر از تحول و پرورش آدم ها و شخصیت هاست. در قصه محور ماجرا بر حوادث خلق الساعه است.
قصه و داستان گاه در معنای همدیگر به کار می روند و بعضاً این دو واژه را یکی می پندارند؛ اما، در معنای دقیق کلمه، قصه با داستان تفاوت دارد.در ادبیات فارسی آنچه به عنوان متن روایی و داستانی وجود دارد، عموماً قصه است و داستان با تعاریفی که برای آن می شود، بیشتر از نوع غربی تأثیر پذیرفته است، ژانری است که قدمت چندانی ندارد و تقریباً با داستان «یکی بود، یکی نبود» جمال زاده (در سال ۱۳۰۰) شروع می شود. ۱) رکن اساسی و بنیادین قصه، حادثه است؛ حوادثی که رابطه علّی و معلولی با هم ندارند و در نتیجه پیرنگ ضعیف، جزء ویژگی اصلی قصه است (بر خلاف داستان که محور اساسی بر شخصیت پردازی است و پیرنگ استوار، ویژگی اصلی آن است). ۲) خرق عادت و شگفت آوری ویژگی مهم دیگر قصه است. ۳) از آنجا که مشی کلی قصه سرگرم کردن مخاطب و ملزم کردن او به پایان بردن قصه است، قصه گر به دنبال رشتۀ منطقیِ حوادث نیست. ۴) زمان و مکان در قصه ها نامعلوم است و شخصیت ها یا مطلقاً خوبند یا بد، و حد وسطی وجود ندارد. ۵) اغلب پایان حوادث خوش است و خوبی بر بدی پیروز می شود. ۶) زبان آن ها اغلب نزدیک به گفتار و محاوره عامه مردم و پر از اصطلاح ها و ضرب المثل های عامیانه است. بنابراین منظور از قصه، همه آثار خلاقانه ای است که پیش از دوره مشروطیت، به عنوان های حکایت، افسانه، سرگذشت، اسطوره و... در متن های ادبی گذشته آمده است.
تاریخچه
قصه تاریخچه ای بسیار قدیمی دارد. مجموعه ای از قصه های جادوگران، از فرهنگ و تمدن مصری باقی مانده است که تاریخ آن به حدود چهار هزار سال پیش از میلاد مسیح می رسد.
← اولین
معروف ترین قصه های بلند فارسی عبارتند از: سمک عیار، داراب نامه، سندبادنامه، حسین کرد شبستری و.…