لغت نامه دهخدا ( خراب آبادکن ) خراب آبادکن. [ خ َ ک ُ ] ( نف مرکب ) آبادکننده خرابی. سازنده ویرانی : وگر دارد خرابی سوی او راه خراب آبادکن بس دولت شاه.نظامی.
