دانشنامه اسلامی
در آغاز، پدر و مادر و خویشان جندی او را از سلوک منع می کردند، اما وی با تفأل به قرآن کریم و بنا بر آیه 24 سوره توبه، اموال خود را به پدرش داد، کابین همسرش را پرداخت و به سیر و سلوک روی آورد، به حج رفت و بعدها (ظاهراً در قونیه) نزد صدر الدین قونیوی (متوفی 672) راه یافت و مقامات عارفانه خویش را در خانقاه و مَدْرس او طی نمود و از او اجازه ارشاد گرفت. وی بسیار تحت تأثیر قونیوی بود و خود به این امر تصریح کرده است.
او به مقام معنوی و فضیلت باطنی استاد و استادِ استاد خود (ابن عربی) چنان معتقد بود که در تمام شئون و مراحل زندگی، نه فقط در مشکلات عرفانی و علمی، بلکه در گشودن گره های زندگی نیز از باطن آنان مدد می جست.
فَناری، وی را از فرزندان الهی قونیوی به شمار آورده و تصریح کرده که در شرح مفتاح الغیب قونیوی، علاوه بر افادات ابن عربی، قونیوی و سعید الدین فَرغانی (متوفی 700)، از ذوق و فهم عرفانی مؤید الدین جندی مدد گرفته است.
جامی او را عارف کامل و جامع علوم ظاهری و باطنی دانسته است.
وی دارای حوزه تدریس بود و شاگردان قونیوی برای حل مشکلات علمی خود، به او مراجعه می کردند. به نظر آشتیانی، جندی و فرغانی آثار یکدیگر را دیده بودند؛ ازاین رو، مطالبی که در شرح تائیه فرغانی آمده، در آثار جندی تکرار نشده و مباحثی را که جندی به تفصیل از آنها سخن گفته، فرغانی در آثارش به اجمال به آنها پرداخته است.
