دانشنامه اسلامی
مرحوم محدث قمی و مرحوم دکتر آیتی و ابی مخنف او را از شهدای کربلا دانسته اند.
جابر هنگام شهادت پیرمرد بوده و از اصحاب حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و از مجاهدین جنگ های بدر و حنین محسوب می شده است. او در روز عاشورا عمامه اش را از سر برداشت و محکم به کمر بست و ابروهایش که روی چشمانش افتاده بود با دستمالی به پیشانی بسته و در آن وقت امام حسین علیه السلام به او نگاه کرده و فرمود: «شکرالله سعیک یا شیخ؛ خداوند به مجاهدت های تو ای شیخ پاداش دهد».
او هنگام مبارزه این رجز را قرائت می کرد:
«بنی غفار و طائفه خندف و بنی فزار یاری ما را به احمد صلی الله علیه و آله و سلم که برگزیده خداست، به راستی می دانند. ای مردم حمایت کنید از فرزندان پاکان و پاکیزه و سرور خوبان که خالق خوبان به آنها درود فرستاد».
آن گاه جمعی از دشمن را به هلاکت رسانیده و خود نیز به شهادت رسید.
[ویکی فقه] جابر بن عُروه غفاری از کسانی است که در منابع متأخّر از او به عنوان صحابی پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم و شهید کربلا یاد شده است.
از منابع کهن، تنها مقتل ابومخنف- که متفرّداتش نزد اهل تحقیق جای تردید است- از او به عنوان صحابی و شهید یاد کرده است. صحابی بودنش نیز ثابت نیست. زیرا در منابع معتبر نشانی از وی دیده نمی شود.
جابر در کنار پیامبر
نوشته اند که «جابر» در جنگ بدر و دیگر غزوه ها، همراه رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم شرکت داشت.
حضور جابر در کربلا
جابر در روز عاشورا مردی سال خورده بود. دستمالی بر ابروانش بست و آنها را از جلوی دیدگانش کنار زد. در این هنگام امام حسین علیه السلام نگاهی به او انداخت و فرمود: «ای پیرمرد، خداوند کار تو را پاداش دهاد!» وی آن گاه عزم میدان کرد.
رجز جابر
...
