دانشنامه اسلامی
نام ابو لهب عبد العزی بودـکه به گفته برخی چون عزی نام بتی بود خداوند در قرآن نخواسته است او را بنده بت بخواند و کنیه اش را ذکر فرمودـو سبب اینکه به این کنیه نیز او را خوانده است به گفته بعضی آن بود که گونه هایش سرخ فام و برافروخته بوده و سرخی گونه اش را تشبیه به شعله سرخ آتش و زبانه دوزخ و جهنم کرده تا بفهماند که او جهنمی است.و به هر صورت آزاری که رسول خدا (ص)از این مرد در راه تبلیغ دیانت مقدس اسلام دید زیان بخش تر و زیادتر از آزار دیگران بود،زیرا دشمنان دیگر،آن جرئت و جسارت را نداشتند که در حضور بنی هاشم و در هر مجلس و محفلی آن حضرت را تمسخر و تکذیب و آزار کنند ولی ابو لهب چون خود فرزند ناخلف عبد المطلب و عموی رسول خدا(ص)بود جرئت این کار را داشت.از این گذشته مردم جزیرة العرب مخالفت و دشمنی دیگران را غالبا حمل بر حسادت و کینه توزی با بنی هاشم می کردند ولی مخالفت و تکذیب ابو لهب را نمی توانستند حمل بر چیزی کنند و از این جهت تمسخر و استهزا و تکذیب او در عموم افراد مؤثر واقع می شد.
دوزخ برای ابولهب
تبت یدا ابی لهب وتب(بریده باد هر دو دست ابولهب (و مرگ بر او باد)!)
← تفسیر آیه فوق
سیصلی نارا ذات لهب.(و بزودی وارد آتشی شعله ور و پرلهیب می شود؛)
← تفسیر آیه
...
