ترنم فشان

لغت نامه دهخدا

ترنم فشان. [ ت َ رَن ْ ن ُ ف َ / ف ِ ] ( نف مرکب ) مغنی و سرود گوی. ( ناظم الاطباء ). کنایه از بسیار سراینده. ( آنندراج ) :
صنم پیکران از لباس زری
ترنم فشان وقت جولانگری.ملاطغرا در تعریف رقاصان ( از آنندراج ).