بیو باشتن

لغت نامه دهخدا

بیوباشتن. [ ی َ / یُو ت َ ] ( مص ) اوباریدن. بلع کردن. اوباردن. اوباشتن. رجوع به اوباشتن شود :
بجستی و نخجیر را بیدرنگ
همانگه بیوباشتی چون نهنگ.اسدی.دو چندان که یک مرد برداشتی
وی آسان بیکدم بیوباشتی.اسدی.به دُم رود جیحون بینباشتی
به دَم ژنده پیلی بیوباشتی.اسدی.