لغت نامه دهخدا بته مردگی. [ ب ُ ت َ / ت ِ م ُ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) حالت بوته ای که ریشه اش خشک شده باشد. آن گیاه که بر اثر خشک شدن ریشه و نرسیدن آب پژمرده شده باشد. حالت بته مرده. ( یادداشت مؤلف ).
