لغت نامه دهخدا
مگردان بما بر دژم روزگار
چو آمد درخت بزرگی ببار.فردوسی.بسی برنیامد برین روزگار
که آزاده سرو اندر آمد ببار.فردوسی.آدم دیگرباره بر گاو شد و گندم بکشت و ببار آمد و بکوفت و پاک کرد. ( قصص الانبیاء ).
دانه به انبازی شیطان مکار
تا ز یکی هفتصد آید ببار.نظامی.هر آنکو نماند از پسش یادگار
درخت وجودش نیامد ببار.سعدی. || کنایه از به عرصه رسیدن. بوجود آمدن. پیدا شدن :
نگهدار این کودک شیرخوار
کزین تخم مردی بیاید ببار.فردوسی. || حاصل شدن. دست دادن :
فراغ یار بیکبار بیخ صبر بکند
بهار وصل ندانم که کی ببار آید.سعدی. || نتیجه دادن. منتج شدن. منتهی به ثمر شدن. به نتیجه رسیدن :
وزان پس کند یاد بر شهریار
مگر تخم رنج من آید ببار.فردوسی.به بالینت آمد شب تیره بخت
ببار آمد آن سبز شاخ درخت.فردوسی.بدو گفت خوی بد ای شهریار
پراکندی و تخمت آمد ببار.فردوسی.
