لغت نامه دهخدا ( بال برآوردن ) بال برآوردن. [ ب َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) رستن بال بر اندام طیور. پیدا آمدن بال بر طیور. || بپرواز درآمدن. پرواز کردن. || پر درآوردن. سخت شتافتن چنانکه حالت پرواز گرفتن. سخت بتک خاستن چنانکه همانند مرغان بپرواز شدن : وگر بازگردانم از پیش زال برآرد بکردار سیمرغ بال.فردوسی.
