دانشنامه اسلامی
بنا بر نظر مفسران اهل سنت و شیعه، همه آیات قرآن شفابخش بوده و اختصاص به این آیه ندارد. برخی معتقدند منظور از «ظالمین» در آیه شفاء، ظلم کنندگان به اهل بیت هستند.
آیه ۸۲ سوره اسراء، معروف به آیه شفاء بوده و اشاره به شفابخش بودن و درمان بیماری ها توسط قرآن دارد. مفسران شیعه و سنی معتقدند که همه آیات قرآن شفابخش هستند و این ویژگی اختصاص به «آیه شفاء» ندارد. مفسران شفابخش بودن قرآن در این آیه را به چند صورت بیان کرده اند:
[ویکی اهل البیت] آیه شفاء. به آیه 82 سوره اسراء "آیه شفاء" می گویند:
«وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلاَ یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إَلاَّ خَسَارًا»؛ و آنچه از قرآن نازل می کنیم که شفا و رحمت برای مؤمنان است و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمی افزاید.
شفا معمولاً در مقابل بیماری ها و عیب ها و نقص ها است؛ بنابراین نخستین کاری که قرآن در وجود انسانها می کند همان پاکسازی از انواع بیماری های فکری و اخلاقی فرد و جامعه است.
قرآن نسخه شفابخشی است برای کسانی که می خواهند با جهل، کبر، غرور، حسد، نفاق، عشق به دنیا و شهوت ها به مبارزه برخیزند و نیز برای برطرف ساختن ضعف ها و زبونی ها و ترس های بی دلیل و اختلاف ها و پراکندگی ها.
نامگذاری قرآن به شفا سه وجه دارد: یکی آن که دلیل نبوت و صدق ادعای پیامبر صلی الله علیه و آله می باشد تا مردم از حیرت ضلالت به وسیله او هدایت یابند، همچون بیمار که از مرض شفا یابد. وجه دوم آن که قرآن بیان است و ادله روشن که صاحب شک و شبهه چون در آن نظر کند به علم رسد و شک او زایل گردد. وجه سوم آن که مردم به قرآن تبرک می کنند و از آن شفاء می طلبند.
