دانشنامه اسلامی
به نظر مفسران، طبق این آیه در صورتی که توبه را به انسان نسبت دهند، به معنای بازگشت از گناه است و اگر توبه را به خدا نسبت دهند، به معنای بازگشت به رحمت است.
آیه ۳۷ سوره بقره درباره آموزش توبه توسط خداوند به حضرت آدم (ع) است. بعد از آنکه ابلیس حضرت آدم را فریب داد، خداوند دستور خروج آدم (ع) را از بهشت صادر کرد. آدم متوجه شد که چه ستمی بر خود کرده است و به فکر جبران خطای خود افتاد. خداوند طریقه بازگشت به سوی خود را به او آموخت. به باور مفسران شیعه، حضرت آدم کار حرامی انجام نداد؛ بلکه فعلش ترک اولی بود.
[ویکی اهل البیت] آیه توبه. آیه 37 سوره بقره/2 را «آیه توبه» نامیده اند. بر اساس این آیه، حضرت آدم علیه السلام (پس از آن که دچار لغزش شد و از درخت ممنوع خورد) از پروردگارش کلماتی را دریافت و خداوند توبه او را پذیرفت:
«فَتَلَقَّی آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ»
