دانشنامه اسلامی
این رساله از لحاظ زبان فارسى قطعا یکى از متون معتبر و مهم ادبیات عرفانى است و ارزش ادبى آن کمتر از آثار فارسى شیخ اشراق و یا عین القضات همدانى نیست. شاید عراقى، رساله اللمعات را به پیروى این رساله استادش نوشته باشد.
ملاصدرا در مفاتیح الغیب بدون ذکر نام این کتاب و نام مؤلف، بلکه با تعبیر «بعضى از عرفا» از این رساله مطالبى را نقل کرده است که در جاى خود در پاورقی ذکر شده است و این موضوع بر اعتبار علمى رساله گواه قابل استنادى است.
این کتاب از دو مقدمه از مصحح (مقدمه چاپ دوم و مقدمه چاپ اول)، یک مقدمه از نویسنده، سه مصباح و یک خاتمه، تشکیل شده است.
مصباح اوّل، سه لامع دارد، مصباح دوم، دو لامع و مصباح سوم نیز دو لامع.
نویسنده در اغلب موارد، عبارات را به صورت خطابى آورده و درباره مباحث توضیح کافی نداده و چنین عذر آورده که این نوع علم در قالب کلمات نمى گنجد و غرض بزرگان از گفتن و نوشتن این علم تنها تنبیه و تشویق بوده است.
