دانشنامه اسلامی
لحاظ اطلاق در دو مقام امکان پذیر است:۱. مقام ثبوت یا عالم واقع؛۲. مقام اثبات یا مقام اقامه دلیل .اطلاق ثبوتی به معنای عدم لحاظ قید در عالم واقع و ثبوت است؛ یعنی در عالم واقع قبل از بیان «دلیل لفظی» ماهیت بدون لحاظ هر گونه قیدی در نظر گرفته شود؛ برای مثال، متکلم مفهوم « رقبه » را بدون در نظر گرفتن قید «مؤمنه» و «کافره» در عالم ذهن و واقع، لحاظ کند. در تعیین نوع تقابل بین اطلاق و تقیید ثبوتی، دو دیدگاه وجود دارد:۱. تقابل تناقض ، مثل: تقابل بصر و عدم بصر؛۲. تقابل عدم و ملکه، مثل: تقابل عمی و بصر.
