دانشنامه اسلامی
از زندگی او جز نام برخی از راویانی که او از ایشان به نقل حدیث پرداخته، از جمله وَهْب بن بَقّیَه (۱۵۵ـ ۲۳۹)، که گویا جدّ مادریش بوده، و تاریخ تقریبی وفاتش که در فاصله ۲۸۸ تا ۲۹۲ روی داده، اطلاع دیگری در دست نیست.تاریخ واسط، که دستنوشته ناقصی از آن در قاهره موجود است (و در ۱۹۶۷ به اهتمام کورکیس عوّاد در بغداد چاپ شده است)، دارای ارزشهای جنبی قابل توجهی است.
کتاب تاریخ واسط
این نوشته قدیمترین تاریخ موجود است که محدثان، برای تعیین اعتبار راویان می توانند از آن بهره بگیرند.کتاب که با بحث مختصری درباره تاریخ قدیم شهر واسط و حواشی آن شروع می شود، به بیان احوال آن دسته از علمای مذهبی می پردازد که به نحوی به واسط مربوط بوده اند و از طریق سلسله رُوات به مؤلف می پیوسته اند (راوی تاریخ واسط، ابوبکر محمدبن عثمان بن سمعان است که در حفظ و اتقان، شریک وی (بحشل) شمرده می شود. ترجمه احوال برحسب تقدّم تاریخی و طبقات رجال تنظیم شده است (در این کتاب به جای اصطلاح رایج «طبقه» از «قَرْن» استفاده شده است).خصوصیات اشخاص در این ترجمه احوال اندک است و بنا به شیوه مرسوم، به اسم عالم و استادان و شاگردان او، و نقل یک (و گاه چند) حدیث از احادیثی که روایت کرده است، محدود می شود.این اثر اگر جزو نخستین آثار از این نوع نباشد از کهنترین جلوه های ساده و ابتدایی حرکتی است که اندک زمانی بعد به برجسته ترین نوع آثار در تاریخ و تراجم تبدیل شد.
