دانشنامه اسلامی
بریر بن خضیر (رحمة الله علیه) مردی زاهد، عابد و از بندگان صالح خدا بود. بریر در روزگار امامت امام علی (علیه السّلام) از اصحاب آن حضرت به شمار می رفت، و از یاران نزدیک آن حضرت و از بزرگان کوفه به شمار می رفت. وی سرآمد قاریان روزگار خویش بود و در مسجد جامع کوفه به تدریس و تعلیم قرآن اشتغال داشت. از او با لقب سیّد القّراء یاد کرده اند. در پاره ای از کتاب ها، نام بریر بن خضیر، یزید بن حصین ذکر شده است، که ظاهراً هر دو نام یک شخص هستند و به علت تشابه حروف و رسم الخط، در نسخه برداری به چند صورت ذکر شده است؛ اما صحیح آن بریر بن خضیر است.
بریر در کربلا
بریر بن خضیر (رحمة الله علیه) از حماسه سازان کربلا و یاران باوفای امام حسین (علیه السّلام) است. بریر چون از حرکت امام حسین (علیه السّلام) از مدینه به مکه آگاه شد، از کوفه به جانب مکّه حرکت کرد و به امام پیوست. چون امام حسین (علیه السّلام) مجبور شد در کربلا فرود آید، بریر گفت: ای پسر رسول خدا، خداوند بر ما منت نهاده است که بتوانیم پیش روی تو جنگ کنیم و کشته شویم، و چه سعادتی است که جدّ تو در قیامت شفیع ما خواهد بود.
گفتگوی بریر با سپاه ابن سعد
از آن جا که بریر بن خضیر برای کوفیان آشنا و شناخته شده بود و امید می رفت که گفت وگوی او با مردم کوفه موجب هدایت و بیداری آنان شود، امام (علیه السّلام) به او فرمود تا با سپاه عمر بن سعد سخن گوید. امام حسین (علیه السّلام) بر اسب خود سوار شد و همراه جمعی از یاران خود به سوی سپاه ابن سعد رفت. بریر بن خضیر (رحمة الله علیه) پیشاپیش امام بود.حضرت به او فرمود: ای بریر، با این قوم سخن بگو و اتمام حجت کن.
← ذریه پیامبر
...
