دانشنامه اسلامی
ابوطالب عبدالمحسن (فرامرز ) بن ابی عمید خفیفی (رجب۵۵۶ ـ صفر۶۲۴ق.) از فقیهان بزرگ شافعی و محدثان مورد وثوق و مشایخ صوفیه است. او در شهرستان ابهر، نزدیک زنجان زاده شد. گویا از نسل عرب ساکن ابهر بود که او را به لقب «خفیفی» خوانده اند که منسوب به بنی خفیف، تیره ای از قبیله قضاعه است و گاه به تصحیف ، آن را «حنفی» نوشته اند.
[ویکی حج] ابوطالب عبدالمحسن (فرامرز) بن ابی عمید خُفَیفی ابهری، از امامان جماعت مسجدالحرام و ملقب به امام الحَرَمین. او از فقیهان بزرگ شافعی و محدثان مورد وثوق و همچنین از مشایخ صوفیه است. وی چهل بار به حج رفت و از عابدان روزگار خود به شمار می آمد. ابوطالب ابهری به حجاز رفت و در مدینه و مکه مجالس حدیث برگزار کرد. او امامت جماعت مقام ابراهیم در مسجدالحرام را برعهده گرفت و سرانجام در مکه در گذشت.
ابوطالب عبدالمحسن (فرامرز) بن ابی عمید خُفَیفی (۵۵۶-۶۲۴ق) در شهرستان ابهر، نزدیک زنجان زاده شد. گویا به این علت که از نسل عرب ساکن ابهر بود، او را به لقب «خُفَیفی» خوانده اند. «خفیفی» منسوب به بنی خفیف، تیره ای از قبیله قُضاعه است و گاه به علت اشتباه در نسخه نویسی، آن را «حنفی» نوشته اند.
ابوطالب از فقیهان بزرگ شافعی و محدثان مورد وثوق و مشایخ صوفیه است. او آموختن حدیث را در ابهر آغاز کرد و با مسافرت به شهرهای بغداد، همدان، دمشق، قاهره، اسکندریه، مکه و واسط بر اندوخته حدیثی خود افزود و همچنین از مشایخ صوفیه در این مناطق بهره برد. وی در همدان فقه شافعی را نزد ابوالقاسم قزوینی(درگذشت ۵۸۷ق) و در بغداد نزد محمد بن علی نوقانی (درگذشت ۵۹۲ق) آموخت. او در اصفهان به دست ابوموسی مدینی (درگذشت ۵۸۱ق) خرقه پوشید و از ابوبکر عبدالله بن منصور بن باقلانی (درگذشت ۵۹۳ق) دانشمند و فقیه شافعی بهره برد.
