دانشنامه اسلامی
ابوعمرو بندار بن عبدالحمید کَرْخی اصفهانی معروف به «ابن لره»، از بزرگان علم لغت و ادب است. وی از معاصرین متوکّل عبّاسی (۲۳۲-۲۴۷ق) بوده، گویند هفت صد قصیده که اوّل آن «بانت سعاد» بود، در حفظ داشته، و در نحو نیز جامع آرای مصریان و کوفیان بود.
قمی، شیخ عباس، الکنی و الالقاب، ج۱، ص۳۹۶.
نام او در برخی از منابع بندار، در بعضی مَنْداد و در پاره ای دیگر به هر دو صورت آمده است.
ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۹۱، چاپ رضا تجدد، تهران ۱۳۵۰ ش.
عده ای او را کرخی،
یاقوت حموی، معجم الادباء، ج۷، ص۱۲۷ـ۱۲۹، مصر ۱۳۵۵ـ۱۳۵۷/ ۱۹۳۶ـ۱۹۳۸، چاپ افست بیروت.
...
