ابن دانیال

لغت نامه دهخدا

ابن دانیال. [ اِ ن ُ دا ]( اِخ ) شمس الدین محمدبن دانیال بن یوسف طبیب ، از مردم موصل. وفات 710 هَ.ق. او راست : کتاب طیف الخیال.

فرهنگ فارسی

از مردم موصل

دانشنامه عمومی

محمد بن دانیال ( ۱۲۳۸م - ۱۳۱۰م ) چشم پزشک، ادیب و شاعر برجستهٔ عراقی در دورهٔ مملوکی بود که بییشتر در مصر زیست. در زمان سلطنت «ملک ظاهر بیبرس بندقداری» به مصر کوچید. شهرت او در ادبیات تمثیلی ( با توصیف امروزی به تئاتر ) به سه اثرش ( باب ) است: «طیف خیال»، «عجیب و غریب» و «یتیم شده و یتیم گم کرده»؛ این سه اثر او را را نمایشنامه می نامند، چرا برای نمایش و اجرای تمثیلی سروده شده است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم