ابن جهیم

لغت نامه دهخدا

ابن جهیم. [ اِ ن ُ ج ُ هََ ] ( اِخ ) مفیدبن جهیم اسدی حلی. از فقهای شیعه در قرن هفتم هَ.ق. شاگرد محقق حلی. و علامه از او روایت کرده است.

فرهنگ فارسی

از فقهای شیعه در قرن هفتم شاگرد محقق حلی و علامه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابن جهیم ، مفیدالدین ابوعبدالله محمد بن علی اسدی ، حلی ، متکلم ، فقیه و اصولی شیعی در سده ۷ق /۱۳م است.
نام نیای بزرگ او را ابن طاووس به صورت «جهم » ضبط کرده است
عصر و طبقه
از تاریخ تولد و وفات وی اطلاعی در دست نیست ، لیکن از بررسی احوال مشایخ و راویان وی می توان نتیجه گرفت که معاصر و در طبقه محقق حلی (د ۶۷۶ق /۱۲۷۷م ) بوده است .
جایگاه علمی
از آنچه علامه حلی درباره ملاقات خواجه نصیرالدین طوسی با محقق حلی در حله و گفت و گوی آن دو نقل کرده ، چنین برمی آید که ابن جهیم یکی از سرآمدان عصر خود در اصول عقاید و اصول فقه بوده است، افزون بر این ، فقاهت وی مورد اذعان علامه حلی و ابن طاووس نیز بوده است . حر عاملی او را ادیب و شاعر نیز دانسته است
مشایخ اجازه
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ارمنی فال ارمنی فال درخت فال درخت فال ای چینگ فال ای چینگ فال جذب فال جذب