ابن بروی

لغت نامه دهخدا

ابن بروی. [ اِ ن ُ ب َ رَ ] ( اِخ ) ابومنصور محمدبن محمدبن محمدبن سعدبن عبداﷲ ( 517-567 هَ.ق. ). فقیه شافعی. اصلاً از مردم خراسان. مولد او طوس. در اواخر عمر به بغداد رفته است و علم فقه را در نیشابور یا هرات نزد محمدبن یحیی نیشابوری آموخته ، چندی در مدرسه بهائیه بغداد نزدیک نظامیه تدریس میکرد و در جامعالقصر حلقه مناظره ای داشت که علما و اعیان علم بدانجا گرد می آمدند. و روز پنجشنبه 16 رمضان در بغداد درگذشت و خلیفه مستضی خود بنماز او حاضر شد. کتاب موسوم به المقترح فی المصطلح در علم خلاف از اوست. ( ابن خلکان ).

فرهنگ فارسی

فقیه شافعی اصلا از مردم خراسان
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال اعداد فال اعداد فال مارگاریتا فال مارگاریتا فال درخت فال درخت فال فرشتگان فال فرشتگان