دانشنامه اسلامی
نسب وی چنانکه خود نوشته است ، با ۲۰ واسطه به امام علی بن ابی طالب (علیه السلام) می رسد، ابن عنبه از اعقاب عبدالله محض به شمار می رود، از این رو تبار «حسنی - حسینی » دارد، زیرا از طریق پدر به امام حسن (علیه السلام) و از طریق مادر به امام حسین (علیه السلام) نسب می برد و به همین دلیل است که ابن عنبه را گاه حسنی
احمد کیا گیلانی ، سراج الانساب ، ج۱، ص۵۵، به کوشش مهدی رجایی ، قم ، ۱۴۰۹ق / ۱۹۸۸م .
ابن عنبه احتمالاً در حِلّه زاده شد و از آغاز جوانی در زُمره شاگردان ابوعبدالله محمد بن قاسم بن معیه دیباجی (د ۷۷۶ق / ۱۳۷۴م )، نسب شناسی آموخت و از ملازمان و خاصان استاد شد. ابن عنبه در دوران آموزش از کتاب ها و استادان متعددی بهره برد، اما بی گمان بیشترین توشه علمی را از آثار ابن معیه بگرفت
احمد ابن عنبه ، عمدة الطالب فی انساب آل ابی طالب ، ج۱، ص۱۶۹، تیموری (کبری )، خطی مشکوه، شم ۱۸۱.
آثار بازمانده و یا منسوب به ابن عنبه جملگی در زمینه نسب شناسی است و از ارزش و اعتبار والایی برخوردار است .
← مهم ترین اثر
...
