یرر

لغت نامه دهخدا

یرر. [ ی َ رَ ] ( ع اِ ) سختی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). سختی و صلابت سنگ. ( ناظم الاطباء ).
یرر. [ ی َ رَ ] ( ع مص ) سخت گردیدن. یر الحجر یرراً؛ سخت گردید سنگ. و در آب و گل و مانند آن گفته نشود و مخصوص است به چیزهای صلب. ( منتهی الارب ). سخت گردیدن سنگ. ( ناظم الاطباء ).