معنی کیران | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

کیران. ( ع اِ ) ج ِ کیر. ( منتهی الارب ). ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به کیر( ع اِ ) شود. || ج ِ کور. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). ج ِ کور، به معنی پالان یا با ساختگی آن. ( آنندراج ). رجوع به کور ( ع اِ ) شود.
کیران. ( اِخ ) شهری است میان تبریز و بیلقان. ( منتهی الارب ). شهری است میان آذربایجان بین تبریز و بیلقان. ( از معجم البلدان ).