کلیر

لغت نامه دهخدا

کلیر. [ ک ُ / ک َ ] ( اِ ) درختچه ای است گرمسیری که در کرانه های دریای عمان و جاسک و تیس و چاه بهار فراوان است و از چوب آن برای ساختن چپر و سوخت استفاده می کنند. ( جنگل شناسی کریم ساعی ، ص 271 ). این درخت در اطراف بنادر چاه بهار و تیس و نیز در حوالی نیک به حال وحشی است. ( گااوبا، یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) به دارو های مخصوص معالج. بیماریها ی چشم که معمولا بصورت مایع و قطره تجویز میشوند اطلاق میگردد .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم