لغت نامه دهخدا مفتخوری. [ م ُ خوَرْ / خُرْ ] ( حامص مرکب ) کار آدم مفتخور. طفیلی بودن و بند و بلای این و آن شدن. ( فرهنگ لغات عامیانه جمالزاده ). مفتخواری.
