لاهیه

لغت نامه دهخدا

( لاهیة ) لاهیة. [ ی َ ] ( ع ص ) تأنیث لاهی. قوله تعالی : لاهیة قلوبهم ( قرآن 3/21 )؛ ای ساهیة غافلة مشغولة بالباطل عن الحق و تذکره.

فرهنگ فارسی

( اسم ) مونث لاهی جمع : لواهی .
تانیث لاهی

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی لَاهِیَةً: مشغول به کار لهو (اسم فاعل از لهو ولهو به معنای هر عمل سرگرم کنندهای که انسان را از کاری مهم و حیاتی و وظیفهای واجب باز بدارد )
ریشه کلمه:
لهو (۱۶ بار)