دانشنامه اسلامی
مؤلف، خود، کتاب را «التصنیف الموضوعی لطب أهل البیت(ع)» یا «طب المعصومین» نام نهاده است.
کتاب با مقدمه نویسنده آغاز و مطالب دربردارنده نام و خواص بیش از 220 واژه پیرامون مواد طبیعی و امراض و ادویه، برگرفته از سخنان پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) می باشد که به ترتیب حروف الفبا، تنظیم گردیده است.
مهمترین منابع و مصادری که نویسنده در تدوین کتاب از آن بهره برده، پس از قرآن و نهج البلاغه، عبارتند از: «فقه الرضا»، تحقیق مؤسسه آلالبیت(ع)؛ «صحیفة الإمام الرضا(ع)»، تحقیق محمدمهدی نجف؛ «العقد الفرید»، ابن عبدربه؛ «الطب النبوی»، ابوالعباس جعفر بن محمد مستغفری؛ «الطب النبوی»، ذهبی؛ «الطب النبوی»، ابن قیم جوزیه؛ «الطب فی القرآن»، محمود نسیمی؛ «عجائب المخلوقات و غرائب الموجودات»، زکریا بن محمد قزوینی؛ «المحاسن»، ابوجعفر احمد بن محمد کوفی برقی؛ «قرب الإسناد»، عبدالله بن جعفر بن حسین بن مالک بن جامع حمیری؛ «تحف العقول عن آل الرسول(ص)»، ابن شعبه حرانی؛ «عیون أخبار الرضا(ع)»، «الخصال» و «علل الشرائع»، شیخ صدوق؛ «القانون»، ابن سینا و....
در مقدمه ابتدا به تعریف طب معصومین(ع) و بیان تفاوت طب وقایی و طب دوایی پرداخته شده و در ادامه، ضمن اشاره مختصر به موضوع و محتوای کتاب، به ذکر منابع و مصادر مورد استفاده نویسنده، پرداخته شده است.
نویسنده به این نکته اشاره دارد که طب معصومین(ع) بر دو پایه استوار است: طب وقایی (پیشگیری) و طب دوایی. در طب وقایی، بر برخی از مبادی اساسی اعتماد می شود که مهمترین آن ها، اعتدال در همه چیز اعم از تناول طعام، استفاده از داروها، برخورداری از لذایذ و... بوده؛ به همین جهت از برخی امور مانند: پرخوری، استفاده از دارو مگر در صورت نهایت احتیاج به آن؛ خوردن، نوشیدن، خواب و جماع مگر در صورت میل به آن و... اما در طب دوایی، پیامبر(ص) و ائمه(ع)، خواص و ویژگی های خوردنی ها و نوشیدنی ها را بیان و کیفیت تناول آن را تشریح کرده اند و به توافق و تنافر مواد با یکدیگر اشاره نموده اند، مانند: تنافر ماهی و شیر؛ ماهی و تخم مرغ و....
