دانشنامه اسلامی
یکی از مطالبی که همواره اهل سنت بر آن تاکید دارند، این است که در جنگ های جمل، صفین و نهروان هر دو طرف مسلمان و مجتهد بودند؛ بنابراین هر دو طرف به اندازه خود ثواب می برند؛ چه آن ها که بر ضد خلیفه رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) جنگیده و بیش از بیست هزار نفر مسلمان را کشته اند و چه آنان که برای دفاع از مملکت مسلمانان و دفاع از جان خود و دیگر مسلمانان با شورشیان جنگیده اند. اما وقتی به مخالفان ابوبکر، عمر و عثمان می رسند، آن ها را محارب، مرتد، کافر و ... می دانند!واقعاً چه فرقی است بین کسانی که با ابوبکر و عثمان جنگیده اند و بین کسانی که با امیرمؤمنان (علیه السّلام) جنگیده اند؛ در حالی که هر دو گروه از اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) بوده اند؟برای روشن تر شدن مساله، ما این مساله را در دو بخش مجزا بررسی خواهیم کرد:
برخورد دوگانه اهل سنت با مخالفان امیرمؤمنان و ابوبکر
در منابع متعدد از اهل سنت آمده است که ابوبکر، با کسانی از اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) که از دادن زکات به وی امتناع نمودند، جنگید و خالد بن ولید را برای جنگ با مالک بن نویره فرستاد، چون مالک از دادن زکات به ابوبکر امتناع نموده بود.از روایتی که در صحیح بخاری آمده است فهمیده می شود که: کسانی که به ابوبکر زکات نمی دادند، مرتد نشده بودند و شهادتین را می گفتند و نماز و زکات و سایر تکالیف اسلامی را نیز قبول داشتند؛ اما از دادن زکات به ابوبکر اجتناب می کردند؛ پس با اینکه فقط مخالف ابوبکر بودند و شریعت اسلامی را قبول داشتند، ابوبکر با آنها جنگید، حتی در ابتدا عمر هم در این مورد به ابوبکر اعتراض کرد:
← روایت بخاری
روشن است که هر نوع اجتهادی باید مستند به کتاب و سنت باشد؛ زیرا هر نوع اجتهادی که برخلاف نص (حکم خداوند و دستور پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم)) باشد، موجب کافر شدن و ظالم بودن و فاسق بودن آن شخص مجتهد می شود. خداوند متعال می فرماید: «وَمَنْ لَمْ یَحْکُمْ بِما اَنْزَلَ اللَّهُ فَاُولئِکَ هُمُ الْکافِرُونَ؛
مائده/سوره۵، آیه۴۴.
...
