دانشنامه اسلامی
ابومروان عبدالرحمان، پسر ابوبکر محمد بن عبدالملک که به عنوان فقیه، محدث و ادیبی زبردست شناخته می شد.او نزد کسانی چون ابوعبدالله محمد بن فرج طلاعی و ابوعلی غسانی دانش آموخت و به درس فقه ابوالولید ابن رشد نشست.
ابن بشکوال، خلف، الصله، ج۱، ص۳۳۶، به کوشش عزت عطار حسینی، قاهره، ۱۳۷۴ق/ ۱۹۵۵م.
جمعی از عالمان اندلس چون ابوبکر محمد بن ابی زمنین، ابوالقاسم احمد بن یزید بن بقی، ابوالخطاب احمد بن محمد بلنسی، محمد بن احمد بن یتیم و ابراهیم بن علی خولانی از او استماع کرده اند.
ذهبی، محمد، سیراعلام النبلاء، ج۲۰، ص۵۱۸، به کوشش شعیب ارنؤوط و دیگران، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
ابومروان در ۴۷۹ق/۱۰۸۶م ظاهراً در قرطبه متولد شد و بعدها در اُشونه اقامت گزید و سرانجام در اول ذیقعده ۵۶۴ق/۲۷ ژوئیه ۱۱۶۹م در همان جا وفات یافت.
ابن بشکوال، خلف، الصله، ج۱، ص۳۳۷، به کوشش عزت عطار حسینی، قاهره، ۱۳۷۴ق/ ۱۹۵۵م.
...
