بطلمیوس اول
دانشنامه آزاد فارسی
بَطلَمیوس اول
(ملقب به سوتِر به معنی رهاننده) فرمانروای مصر از ۳۲۳پ م و پادشاه آن از ۳۰۴پ م. از سرداران بنام اسکندر مقدونی بود و مصر سهم او از فتوحات اسکندر بود. اسکندریه، پایتخت او، به مرکز تجارت و آموزش تبدیل شد. او حامی اقلیدس بود و کتابخانۀ بزرگ و موزۀ اسکندریه را تأسیس کرد. حکومت بطلمیوس سلسلۀ پادشاهان مقدونی را در مصر تا ۳۰۵پ م تثبیت کرد. بطلمیوس بارها برای حفظ سلطنت جنگید، ولی سرانجام دامنۀ حکومت خود را به فلسطین، قبرس، و اژِه گسترش داد. لقبش به مناسبت شکست محاصرۀ جزیرۀ رودِس، به دست سردار دِمِتریوس در ۳۰۴پ م، به او داده شد.
