برق جه

لغت نامه دهخدا

برق جه. [ ب َ ج َه ْ / ج ِه ْ ] ( نف مرکب ) جهنده چون برق. تند و سریع :
برق جه بادگذریوزدو و کوه قرار
شیردل پیل قدم گورتک آهوپرواز.منوچهری.آمد به عیدگاه چو سرو آن بچهره گل
بر برق جه براقی گلگون شده سوار.سوزنی.