دانشنامه آزاد فارسی
اعظم رشتی، معروف به سالار افخم، سردار منصور و سپهدار (بعدها: سپهسالار). از خوانین و مالکان بزرگ گیلان، دولتمرد، وزیر و نخست وزیر ایران در دورۀ قاجار و پهلوی. فرزند میرزا محمدعلی خان گیلانی بود و پس از تحصیلات مقدماتی در ادارۀ گمرک گیلان استخدام شد. او پس از مرگ عمویش ، اکبرخان بیگلربیگی بزرگ ترین زمین دار گیلان، در ۱۳۰۷ق با همسر وی ازدواج کرد و با تصاحب ارثیۀ کلان او، حاکم رشت شد و گمرکات خراسان و گیلان و مازندران را از دولت اجاره کرد و سال ها عهده دار امور گمرک گیلان بود و چند نشان از ناصرالدین شاه گرفت . فتح الله خان ، در دورۀ مظفرالدین شاه ، با پرداخت ۱۲هزار تومان، لقب «سردار منصور» گرفت و در ۱۲۷۸ش وزارت گمرکات به او واگذار شد. وی پس از آشنایی با میرزا ملکم خان ناظم الدوله به «مجمع آدمیت»پیوست و از جنبش مشروطیت حمایت کرد و در ۱۳۲۴ق عضو لژ بیداری ایرانیان شد. در استبداد صغیر به اروپا تبعید شد و بعد از فتح تهران به ایران بازگشت . طی سال های ۱۲۸۸ـ۱۲۹۲ش پنج بار وزیر پست و تلگراف شد و در ۱۲۹۴ش در کابینۀ عین الدوله وزیر عدلیه و در کابینۀ عبدالحسین فرمانفرما بار دیگر وزیر پست و تلگراف گردید و در کابینۀ سپهدار تنکابنی و وثوق الدوله ، به وزارت داخله رسید. در دورۀ دوم نخست وزیری وثوق الدوله وزیر جنگ بود. در ۱۲۹۹ش پس از کناره گیری مشیرالدوله ، به منظور تسهیل کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ش و تضمین موفقیت کامل آن ، به نخست وزیری منصوب شد و دو کابینه پیاپی تشکیل داد که در هر دو بار وزارت داخله (کشور) را نیز عهده دار بود. پس از کودتا، به سفارت انگلیس در تهران پناهنده شد و بعد از مدتی به اروپا رفت . فتح الله اکبر در دورۀ سوم و پنجم مجلس شورای ملی نمایندۀ گرگانرود و رشت بود. او به سیاست انگلستان در ایران تمایل نشان می داد و مورد اعتماد سفارت انگلیس بود و برای خدمات خود به بریتانیا در ۱۲۸۲ش نشان افتخار از پادشاه انگلستان گرفت. وی تا حدودی نیز با زبان فرانسه آشنا بود.