بوارج

لغت نامه دهخدا

بوارج. [ ب َ رِ ] ( ع اِ ) ج ِ بارجة. دریازنان. ( یادداشت بخط مؤلف ). دزدان دریایی : فقطع میدوهم لصوص الدیبل و البوارج اصحاب بیره. ( الجماهر ص 48 ). و بین غب سرندیب فی ارض البوارج من الساحل. ( الجماهر ص 173 ). رجوع به بارجه شود.

فرهنگ فارسی

جمع بارجه دریا زنان . دزدان دریایی : فقطع میدوهم لصوص الدیبل و البوارج اصحاب بیره .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم