چاشنی چش

لغت نامه دهخدا

چاشنی چش. [ چ َ ] ( نف مرکب ) چاشنی چشنده. آنکه طعم طعامی یا مزه چیزی را چشد. چاشنی گیر. مزه چش :
در جهان هر که شمس دین لقبند
شاه ایشان تویی بحضرت کش
سائلان چاشنی چش لقبند
مزه پرسند هر کس از مزه چش.سوزنی.و رجوع به چاشنی گیر شود.

فرهنگ عمید

= چاشنی گیر

فرهنگ فارسی

چاشنی چشنده . آنکه طعم طعامی یا مز. چیزی را چشد . چاشنی گیر . مزه چش .