لغت نامه دهخدا تهی روی. [ ت َ/ ت ِ / ت ُ رَ / رُو ] ( حامص مرکب ) گمراهی و ضلالت و بی راهی. || مسافرت. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تهی رفتن و تهی رو و تهی و دیگر ترکیبهای آن شود.
