لغت نامه دهخدا فطم. [ ف َ ] ( ع مص ) بریدن چیزی را. || بازداشتن مرد را از عادت وی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || از شیر بازگرفتن. ( از اقرب الموارد ). رجوع به فطام شود.فطم. [ ف ُ طُ ]( ع ص ، اِ ) ج ِ فطیم. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
