برنوس

لغت نامه دهخدا

برنوس. [ ب َ / ب ُ ] ( اِ ) لشکر و لشکری. ( برهان ) ( از آنندراج ). قشون و لشکر سپاه. ( ناظم الاطباء ). || ( اِخ ) نام یکی از سپه داران است. ( برهان ). برنوش. و رجوع به برنوش شود.

فرهنگ فارسی

لشکر و لشکری قشون و لشکر و سپاه .

دانشنامه آزاد فارسی

بِرِنوس (قرن ۳پ م)(Brennus)
رئیس سلت های گالاتیا یا غلاطیه در آسیای صغیر (قرن ۳پ م). گُل ها را در دو حمله به مقدونیه و تراس (تراکیه) رهبری کرد. گُل ها در دومین حمله تا دِلفی پیش رفتند (۲۷۹پ م) ولی مقاومت دلیرانۀ شهروندان، آنان را عقب راند. سرانجام بِرنوس خودکشی را به عقب نشینی ترجیح داد.