بهیره

لغت نامه دهخدا

( بهیرة ) بهیرة. [ ب َ رَ ]( ع ص ، اِ ) زن سست کوتاه خلقت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از ذیل اقرب الموارد ). || زن شریف آزاد. || زن گران کابین. بهیرة مهیرة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( ازناظم الاطباء ). زن نیکو گران کاوین. ( مهذب الاسماء ).
بهیره. [ ب َ رَ ] ( اِ ) بهندی بلیله است. ( فهرست مخزن الادویه ) ( تحفه حکیم مؤمن ). رجوع به بهیر شود.
بهیره. [ ب َ رَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان باوی است که در بخش مرکزی شهرستان اهواز واقع است و 225 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6 ).

فرهنگ فارسی

دهی از دهستان باوی است که در بخش مرکزی شهرستان اهواز واقع است .

فرهنگ اسم ها

اسم: بهیره (دختر) (عربی) (تلفظ: bahire) (فارسی: بَهيره) (انگلیسی: bahire)
معنی: شریف، زیبا، زن سنگین کفل، بزرگ سرین